5روزه همش تو اين فكرم كه دليل اين همه محبوبيت چي ميتونست باشه ؟ چطور ميشه تو اين سرزميني كه هنرمند و خواننده محبوب كم نداره، در كمتر از ٣ سال بياي، تو دل خيلي ها جا باز كني، عاشقشون كني ، براشون خاطره رقم بزني، به اوج برسي، جاودانه بشي و اسطوره تَركشون كني؟
منكر قدرت فضاي مجازي و "اسطوره سازي" در فرهنگ كشورمون نيستم. اين رو قبول دارم كه طرز رفتنش، سختي كشيدن و اميد داشتنش، به بزرگ شدنش افزود. و اين رو هم قبول دارم كه به شخصه چون طرفدارش بودم، چون اهنگ هاش در بحبوحه اي از زندگي برام خاطره ساز شد، اين متن رو مينويسم.
مدتي ميشه كه براي من ، مرتضي پاشايي حتي قبل از به اوج رسيدنش جاودانه شده بود. از "یکی هست" وارد زندگيم شد. كمي دير اومد ، زود رفت ولي اسطوره رفت.دوستان زيادي هستند كه قطعاً شنيدن اسم و اهنگش رو براي اولين بار از طرف من به ياد بيارن و تكرار شدن پياپي ترانه هاش در خانه ام رو از خاطر نبرن.
نميدونم چي تو شعر و اهنگ هاش بود كه اين همه ادم رو سريع مجذوب خودش كرد؟ صداش غم داشت، حس داشت، يه جوري بود، خيلي خوب بود. اهنگ هاش رو پشت سر هم گوش ميدادي ولي خسته نميشدي. انگار فرمول دل همه نوع قشر سِنّي و مِلّيتي اين دوران رو يكجا با هم پيدا كرده بود. خيلي از ترانه هاش رو كه گوش ميدادي انگار قبلش اومده از دلت پرسيده چي برات بنويسم ؟ انگار خلاصه حرفاي دل طرفداراش رو يكجا ميدونست. اهنگ هاش رو كه زمزمه ميكردي احساس ميكردي از زبون خودت داره ميگه. ميومد توي يك سري لحظه هاي زندگيت وارد ميشد، بدون اينكه حس كني ضبطش ميكرد. حرف ها، فكرها و غصه هاي مشترك رو جمع ميكرد، و خلاصه اش رو جوري با احساس ميگفت "باز سر كلاس قلبم درس عاشقي شروع شد، دل دوباره زير و رو شد" كه كمتر كسي بود كه دلش زير و رو نشه ، يا دوباره عاشق نشه.
اولش ميگه "يكي هست"، بعدش با گذر زمان مياد به همون ادمايي كه برده بودشون سر كلاس قلبشون از "روزهاي سخت" ميگه، اينكه "تو يه لحظه ادم دنياش رو ميبازه". اون ادم ها رو با اهنگهاش تو يه چرخه كامل از عشق و جدايي همراهي ميكنه و در اخرين روزهاي سخت زندگيش با ترانه اي به همين اسم كه ميگه: "اين روزا سخت تر از اونه كه باور كني، مگه ميشه با يه خاطره سر كني؟" اونا رو تنها ميذاره.
ناراحت نيستم از اينكه بگم اين ادم بايد اينجوري ميرفت. به قول يكي از هنرمند ها "امروز با جسمش خداحافظي ميكنيم، نه با اسمش". اين رو هم از قول خودش به خودش ميگيم "دل دنيا رو خون كردي كه اينجوري تو رفتي"

عرفان کردآبادی

1393/8/28